Jefferson Davis został jednogłośnie wybrany na tymczasowego prezydenta Skonfederowanych Stanów Ameryki przez Konfederacyjną Konwencję Konstytucyjną w Montgomery w stanie Alabama, co stanowiło kluczowy moment wojny secesyjnej.

Jefferson Davis stał się kluczową postacią w historii Ameryki, gdy Skonfederowane Stany Ameryki dążyły do uzyskania niepodległości od Unii. 9 lutego 1861 roku Davis otrzymał wiadomość o jego jednogłośnym wyborze na tymczasowego prezydenta Konfederacji przez Konfederacyjną Konwencję Konstytucyjną w Montgomery w Alabamie.

Pomimo początkowej niechęci do przyjęcia tej roli, Davis złożył przysięgę 18 lutego 1861 roku. Jego nominacja nastąpiła w krytycznym momencie, gdy siedem południowych stanów już odłączyło się od Unii i przygotowywało się na możliwość wojny. Jako doświadczony oficer wojskowy i były Sekretarz Wojny USA, Davis posiadał kwalifikacje, które czyniły go atrakcyjnym wyborem do przewodzenia nowo utworzonemu narodowi Konfederacji przez jego burzliwe początki.

Jefferson Davis ugruntował swoją pozycję jako prominentna amerykańska postać polityczna poprzez swoją rozległą służbę wojskową i stanowiska rządowe przed objęciem prezydentury Konfederacji. Jego kariera przed wojną secesyjną obejmowała kilka dekad służby publicznej zarówno w rolach wojskowych, jak i cywilnych.

Davis ukończył Akademię Wojskową West Point w 1828 roku, zajmując 23. miejsce w klasie 33 kadetów. Służył w armii USA od 1828 do 1835 roku, walcząc w wojnie Black Hawk i zdobywając uznanie za swoje zdolności taktyczne. W 1845 roku wyborcy z Mississippi wybrali Davisa do Izby Reprezentantów USA, gdzie bronił praw stanowych i ekspansji terytorialnej.

Kluczowe osiągnięcia wojskowe:

• Dowodził pułkiem w wojnie amerykańsko-meksykańskiej (1846-1848)
• Poprowadził wojska do zwycięstwa w bitwie pod Monterrey
• Doznał poważnej rany stopy w bitwie pod Buena Vista
• Zdobył ogólnokrajowe uznanie za swoje przywództwo wojskowe

Prezydent Franklin Pierce mianował Davisa na stanowisko Sekretarza Wojny w 1853 roku, które piastował do 1857 roku. Podczas swojej kadencji Davis zmodernizował amerykańską armię poprzez kilka znaczących inicjatyw:

• Wprowadził nowe systemy uzbrojenia do armii USA
• Powiększył regularną armię o 4 regimenty
• Nadzorował budowę kopuły Kapitolu w Waszyngtonie
• Zaktualizował fortyfikacje nadbrzeżne w wielu stanach
• Zorganizował pomiary pod budowę kolei transkontynentalnej

Rezultaty Modernizacji Militarnej Davisa
Dodane Nowe Regimenty Piechoty	4
Lata jako Sekretarz Wojny	4
Wzrost Budżetu Wojskowego	45%
Nowe Fortyfikacje Nadbrzeżne	12

Skonfederowane Stany Ameryki powstały w wyniku serii przemyślanych kroków podjętych przez secesjonistyczne stany południowe na początku 1861 roku. Sześć stanów dołączyło do Karoliny Południowej, opuszczając Unię, aby utworzyć nowy naród oparty na zasadach praw stanowych i zachowania niewolnictwa.

Delegaci z siedmiu stanów, które dokonały secesji, zebrali się w Montgomery w Alabamie 4 lutego 1861 roku, aby ustanowić nowy rząd. Konwencja zgromadziła 43 przedstawicieli, którzy w ciągu czterech dni opracowali tymczasową konstytucję, wzorując ją na Konstytucji USA ze szczególnymi modyfikacjami chroniącymi niewolnictwo i suwerenność stanową. Delegaci ustanowili Montgomery tymczasową stolicą i utworzyli departamenty wykonawcze do zarządzania sprawami wojskowymi, stosunkami zagranicznymi i funkcjami skarbowymi.

Delegaci Konwencji Montgomery wybrali Jeffersona Davisa na tymczasowego prezydenta w jednogłosnym głosowaniu 9 lutego 1861 roku. Kwalifikacje Davisa jako byłego Sekretarza Wojny USA, dowódcy wojskowego z wojny amerykańsko-meksykańskiej oraz jego doświadczenie w Senacie USA uczyniły go głównym kandydatem na przywódcę. Konwencja mianowała Alexandra H. Stephensa z Georgii na wiceprezydenta, aby zrównoważyć interesy regionalne między stanami Głębokiego Południa a Górnego Południa. Nominacje te miały miejsce bez obecności któregokolwiek z kandydatów na konwencji, co świadczyło o zaufaniu delegatów do swoich wyborów.

Kluczowe Wydarzenia	Data
Początek Konwencji Montgomery	4 lutego 1861
Przyjęcie Tymczasowej Konstytucji	8 lutego 1861
Wybór Davisa na Tymczasowego Prezydenta	9 lutego 1861
Ustanowienie Stolicy w Montgomery	4 lutego 1861

Inauguracja Jeffersona Davisa jako prezydenta Konfederacji odbyła się w dwóch odrębnych ceremoniach, wyznaczających tymczasowe i stałe ustanowienie rządu Konfederacji. Każda ceremonia odzwierciedlała ewoluujący krajobraz polityczny nowo utworzonych Skonfederowanych Stanów Ameryki.

Jefferson Davis złożył przysięgę jako tymczasowy prezydent 18 lutego 1861 roku na schodach Kapitolu Stanu Alabama w Montgomery. Ceremonia przyciągnęła 10 000 widzów, którzy zgromadzili się, by być świadkami zaprzysiężenia przez sędziego Sądu Najwyższego Williama P. Chiltona. Davis wygłosił 15-minutowe przemówienie inauguracyjne, podkreślając prawa stanów, niezależność gospodarczą od Północy oraz konstytucyjne prawo do secesji. Ceremonia tymczasowa zawierała kilka symbolicznych elementów:

• Paradę jednostek wojskowych z Alabamy, Georgii i Missisipi

• Flagi Konfederacji wystawione obok banerów stanowych

• 100 salw armatnich po złożeniu przysięgi

• Panie zrzucające kwiaty z okien budynków wzdłuż Dexter Avenue

• Uroczystość przeniesiono na schody Kapitolu Stanu Virginia

• Przysięgę odebrał Prezes Sądu Najwyższego John A. Campbell

• Ceremonia obejmowała przegląd wojskowy 3000 żołnierzy

• Davis wygłosił poważniejsze 45-minutowe przemówienie skupiające się na:

• Wyzwaniach militarnych stojących przed Konfederacją

• Środkach ekonomicznych dla podtrzymania wysiłku wojennego

• Wysiłkach dyplomatycznych w celu uzyskania uznania międzynarodowego

• Konstytucyjnych uprawnieniach rządu stałego

Szczegóły inauguracji	Tymczasowa (1861)	Stała (1862)
Data	18 lutego	22 lutego
Lokalizacja	Montgomery, AL	Richmond, VA
Frekwencja	10 000	8 000
Długość przemówienia	15 minut	45 minut
Obecność wojska	500 żołnierzy	3 000 żołnierzy

Jefferson Davis prowadził Skonfederowane Stany Ameryki przez cztery lata wojny secesyjnej od 1861 do 1865 roku. Jego prezydentura mierzyła się ze znaczącymi wyzwaniami militarnymi i opozycją polityczną ze strony rządów stanowych.

Davis wprowadził scentralizowaną kontrolę nad operacjami militarnymi Konfederacji poprzez bezpośrednie dowodzenie armiami. Ustanowił pobór do wojska w kwietniu 1862 roku, stając się pierwszym przywódcą w historii Ameryki, który wprowadził przymusowy pobór żołnierzy. Jego polityka ekonomiczna obejmowała:

• Drukowanie waluty Konfederacji w celu finansowania wysiłku wojennego
• Nakładanie podatków eksportowych na bawełnę w celu generowania przychodów
• Tworzenie stoczni marynarki wojennej do budowy okrętów
• Zakładanie fabryk amunicji w całym regionie południowym
• Wprowadzanie kontroli cen na towary pierwszej potrzeby

Obszar polityki	Wpływ
Pobór do wojska	900 000 poborowych
Wydrukowana waluta	1,5 miliarda wyemitowane
Podatek eksportowy od bawełny	8¢ za funt
Budowa okrętów	Zbudowano 50 okrętów wojennych

Davis przez całą prezydenturę mierzył się z uporczywą opozycją ze strony Kongresu Konfederacji. Główne konflikty koncentrowały się na:

• Nominacje wojskowe dokonywane przez Davisa bez zgody Kongresu
• Zawieszenie praw habeas corpus na niektórych obszarach
• Centralizacja uprawnień w zakresie planowania gospodarczego
• Spory dotyczące priorytetów strategii wojskowej
• Kontrola nad siłami milicji stanowej

Kongres przyjął wiele rezolucji krytykujących politykę Davisa, w tym:

• Rezolucję z 1862 roku przeciwko jego strukturze dowodzenia wojskowego
• Naganę z 1863 roku dotyczącą jego polityki gospodarczej
• Sprzeciw z 1864 roku wobec zawieszenia swobód obywatelskich

Davis zawetował 39 ustaw przyjętych przez Kongres, co odzwierciedlało głębokie podziały między władzą wykonawczą a ustawodawczą. Relacje pogorszyły się jeszcze bardziej w 1865 roku, gdy narastały porażki militarne i kurczyły się zasoby wojskowe.

Prezydentura Jeffersona Davisa zakończyła się wraz z upadkiem Skonfederowanych Stanów Ameryki w kwietniu 1865 roku. Stolica Konfederacji Richmond została zdobyta przez siły Unii 2 kwietnia 1865 roku, zmuszając Davisa i jego gabinet do ucieczki na południe.

Kawaleria Unii pojmała Jeffersona Davisa 10 maja 1865 roku w pobliżu Irwinville w stanie Georgia. Wojska federalne znalazły Davisa wraz z rodziną, kilkoma członkami gabinetu i małą eskortą wojskową w ich prowizorycznym obozie. Spędził dwa lata w więzieniu w Fort Monroe w Wirginii, od 1865 do 1867 roku, w trudnych warunkach, w tym:

• Uwięziony w wilgotnej celi kazamatowej o wymiarach 6,1 na 4,6 metra
• Skuty kajdanami na nogach przez pierwsze 3 miesiące
• Ograniczone prawa do odwiedzin rodziny
• Ograniczony dostęp do książek, gazet i materiałów piśmiennych
• Stały nadzór strażników Unii ustawionych przed jego celą

Szczegóły uwięzienia	Dane
Długość uwięzienia	2 lata
Wymiary celi	6,1 m x 4,6 m
Czas w kajdanach	3 miesiące
Liczba strażników na zmianę	2
Dzienny czas ćwiczeń	1 godzina

Rząd federalny oskarżył Davisa o zdradę w czerwcu 1865 roku. Znane osobistości prawnicze, w tym prominentni północni prawnicy Charles O'Conor i William B. Reed, zaoferowali jego obronę. Rząd zwolnił Davisa za kaucją w wysokości 100 000 dolarów w maju 1867 roku, przy czym wpływowi Amerykanie, w tym Horace Greeley i Cornelius Vanderbilt, wnieśli za niego poręczenie. Rząd federalny ostatecznie wycofał wszystkie zarzuty w grudniu 1868 roku na mocy proklamacji amnestyjnej prezydenta Andrew Johnsona.

• Jefferson Davis został tymczasowym prezydentem Skonfederowanych Stanów Ameryki 9 lutego 1861 roku poprzez jednogłośny wybór przez Konfederacyjną Konwencję Konstytucyjną w Montgomery w Alabamie.
• Oficjalnie złożył przysięgę prezydencką jako prezydent Konfederacji 18 lutego 1861 roku podczas ceremonii, w której uczestniczyło 10 000 widzów w Kapitolu Stanu Alabama w Montgomery.
• Przed prezydencją w Konfederacji Davis pełnił funkcję Sekretarza Wojny USA (1853-1857), gdzie zmodernizował amerykańską armię i rozszerzył regularną armię.
• Davis prowadził Konfederację przez cztery lata wojny secesyjnej (1861-1865), wdrażając istotne polityki, takie jak pobór do wojska i scentralizowaną kontrolę nad operacjami Konfederacji.
• Jego prezydentura zakończyła się upadkiem Richmond 2 kwietnia 1865 roku, a on sam został pojmany przez siły Unii 10 maja 1865 roku w pobliżu Irwinville w Georgii.

Prezydentura Jeffersona Davisa w Skonfederowanych Stanach Ameryki stanowiła przełomowy rozdział w historii Ameryki. Jego droga od tymczasowego prezydenta w lutym 1861 do pojmania w 1865 roku odzwierciedla wzlot i upadek samej Konfederacji. Choć jego doświadczenie wojskowe i polityczne czyniło go pozornie idealnym wyborem, jego przywództwo napotykało narastające wyzwania przez cały okres wojny.

Jego prezydentura ukazała zarówno mocne strony, jak i ograniczenia konfederackiego systemu rządów podczas jednego z najbardziej burzliwych okresów w historii Ameryki. Choć Davis dążył do zbudowania silnego rządu centralnego i utrzymania niepodległości Południa, przewaga militarna Unii i wewnętrzne podziały polityczne okazały się ostatecznie nie do pokonania. Jego spuścizna pozostaje złożonym świadectwem tej przełomowej ery w historii amerykańskiej.