Wydarzenia z tagiem - Strategia Wojskowa

1 stycznia 1459 p.n.e.

Totmes III Zostaje Jedynym Władcą Egiptu

W 1458 roku p.n.e. Totmes III przejął pełną kontrolę nad starożytnym Egiptem po śmierci swojej macochy i współregentki Hatszepsut, rozpoczynając jeden z najbardziej udanych okresów panowania w Egipcie. Przeprowadził następnie 17 kampanii wojskowych i stworzył największe imperium egipskie.

19 kwietnia 1458 p.n.e.

Bitwa pod Megiddo

Bitwa pod Megiddo w 1457 r. p.n.e. była pierwszą wiarygodnie udokumentowaną bitwą w historii świata, podczas której faraon Totmes III dowodził egipskimi siłami przeciwko koalicji 330 miast kananejskich, odnosząc decydujące zwycięstwo, które ustanowiło egipską dominację w regionie Lewantu.

1176 p.n.e.

Bitwa w Delcie

W 1175 p.n.e. faraon Ramzes III poprowadził egipskie siły do decydującego zwycięstwa nad Ludami Morza w delcie Nilu, zapobiegając upadkowi starożytnej cywilizacji egipskiej. Ta przełomowa bitwa morska zakończyła niszczycielską kampanię Ludów Morza w basenie Morza Śródziemnego.

1 stycznia 526 p.n.e.

Bitwa pod Peluzjum

Przełomowa bitwa w 525 r. p.n.e., w której siły perskie pod dowództwem Kambyzesa II pokonały armię egipską, wykorzystując innowacyjną taktykę wojny psychologicznej z użyciem świętych zwierząt. Bitwa ta zakończyła niepodległość Egiptu i ustanowiła perskie panowanie.

28 września 481 p.n.e.

Bitwa pod Salaminą

Przełomowa bitwa morska w 480 r. p.n.e., w której flota grecka pod dowództwem Temistoklesa pokonała większą perską armadę Kserksesa I w wąskich cieśninach między Pireusem a wyspą Salamina, stanowiąc punkt zwrotny w drugiej inwazji perskiej na Grecję.

17 września 480 p.n.e.

Bitwa pod Platejami

Decydujące zwycięstwo sił greckich nad Imperium Perskim w 479 r. p.n.e., które zakończyło perską inwazję na Grecję i zapewniło grecką niepodległość. W bitwie 110 000 greckich żołnierzy pokonało perską armię liczącą 300 000 pod dowództwem spartańskiego regenta Pauzaniasza.

6 lipca 372 p.n.e.

Bitwa pod Leuktrami

Bitwa pod Leuktrami w 371 r. p.n.e. stanowiła punkt zwrotny w historii starożytnej Grecji, gdy siły tebańskie pod dowództwem Epaminondasa pokonały dotychczas niezwyciężoną armię spartańską, wykorzystując rewolucyjną taktykę wojskową. To historyczne zwycięstwo zakończyło hegemonię Sparty nad Grecją.

1 lipca 337 p.n.e.

Wstąpienie Aleksandra Wielkiego na tron

W wieku 20 lat Aleksander Wielki wstąpił na tron macedoński po zabójstwie swojego ojca Filipa II w 336 r. p.n.e., co stanowiło przełomowy moment, który miał odmienić starożytny świat poprzez bezprecedensowe podboje militarne i wymianę kulturową.

1 października 337 p.n.e.

Wstąpienie na tron Aleksandra Wielkiego

Aleksander Wielki wstępuje na tron macedoński w wieku 20 lat po zabójstwie swojego ojca Filipa II w Ajgaj, rozpoczynając jedno z najważniejszych panowań w historii.

1 października 332 p.n.e.

Bitwa pod Gaugamelą

Bitwa pod Gaugamelą była decydującym starciem militarnym stoczonym 1 października 331 p.n.e., gdzie 47 000 żołnierzy macedońskich Aleksandra Wielkiego pokonało perską armię Dariusza III liczącą 250 000 żołnierzy w pobliżu dzisiejszego Erbilu w Iraku. To historyczne zwycięstwo doprowadziło do upadku Imperium Perskiego i ustanowiło dominację macedońską w Azji.

2 sierpnia 217 p.n.e.

Bitwa pod Kannami

Bitwa pod Kannami była jednym z najważniejszych starć militarnych w historii, gdzie siły kartagińskie pod dowództwem Hannibala pokonały liczniejszą armię rzymską używając rewolucyjnej strategii podwójnego okrążenia. Bitwa zakończyła się druzgocącymi stratami Rzymian i na zawsze zmieniła taktykę wojskową.

19 października 203 p.n.e.

Bitwa pod Zamą

Bitwa pod Zamą była decydującym starciem zbrojnym, które zakończyło II wojnę punicką w 202 r. p.n.e. Siły rzymskie pod dowództwem Scypiona Afrykańskiego pokonały armię kartagińską dowodzoną przez Hannibala Barkę, ustanawiając Rzym jako dominującą potęgę śródziemnomorską.

9 czerwca 54 p.n.e.

Bitwa pod Carrhae

Decydująca bitwa w 53 r. p.n.e., w której siły partyjskie pod dowództwem Sureny zdecydowanie pokonały rzymskie legiony dowodzone przez Marka Licyniusza Krassusa, powodując 20 000 ofiar po stronie rzymskiej i ustanawiając rzekę Eufrat jako naturalną granicę między dwoma imperiami.

30 września 53 p.n.e.

Bitwa pod Alezją

Bitwa pod Alezją była kluczowym oblężeniem, które miało miejsce w 52 roku p.n.e., gdzie 60 000 żołnierzy rzymskich pod dowództwem Juliusza Cezara pokonało połączone siły galijskie liczące 300 000 wojowników pod wodzą Wercyngetoryksa poprzez innowacyjne techniki oblężnicze i fortyfikacje.

9 sierpnia 49 p.n.e.

Bitwa pod Farsalos

Kluczowa bitwa w 48 roku p.n.e., w której 22 000 żołnierzy Juliusza Cezara pokonało liczniejsze siły Pompejusza liczące 45 000 żołnierzy, skutecznie kończąc wojnę domową w Rzymie i przekształcając Republikę Rzymską.

2 sierpnia 338

Bitwa pod Cheroneą

Bitwa pod Cheroneą w 338 r. p.n.e. stanowiła kluczowy punkt zwrotny w historii starożytnej Grecji, gdzie siły macedońskie pod dowództwem Filipa II i młodego Aleksandra pokonały greckie państwa-miasta, kończąc ich niezależność i ustanawiając dominację macedońską.

4 lipca 362

Bitwa pod Mantyneą

Bitwa pod Mantyneą była decydującym starciem w starożytnej Grecji, gdzie siły tebańskie pod dowództwem Epaminondasa pokonały Spartę, ale straciły swojego przywódcę, co skutecznie zakończyło supremację Teb i utorowało drogę do dominacji macedońskiej.

1 lipca 640

Bitwa pod Heliopolis

Kluczowa bitwa w lipcu 640 r. n.e. w pobliżu dzisiejszego Kairu, gdzie arabskie siły muzułmańskie pod dowództwem Amr ibn al-Asa pokonały liczniejszą armię bizantyjską dowodzoną przez generała Teodora, prowadząc do muzułmańskiego podboju Egiptu.

15 lipca 1410

Bitwa pod Grunwaldem

Jedna z największych bitew średniowiecznej Europy, stoczona 15 lipca 1410 roku między wojskami polsko-litewskimi pod dowództwem króla Władysława Jagiełły a armią zakonu krzyżackiego. Zakończona wielkim zwycięstwem wojsk polsko-litewskich i śmiercią wielkiego mistrza krzyżackiego Ulricha von Jungingena.

27 lipca 1861

Mianowanie McClellana Dowódcą Unii

Generał George B. McClellan, w wieku 34 lat, został mianowany dowódcą Armii Unii podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Po udanych kampaniach w zachodniej Wirginii, objął dowództwo nad Armią Potomacu 27 lipca 1861 roku, a później został awansowany na naczelnego dowódcę wszystkich armii Unii.

6 lutego 1862

Bitwa o Fort Henry

6 lutego 1862 roku siły Unii pod dowództwem kontradmirała Andrew Hull Foote'a zdobyły Fort Henry od sił Konfederacji w decydującym 75-minutowym bombardowaniu morskim. To zwycięstwo zapewniło Unii kontrolę nad rzeką Tennessee i stanowiło kluczowy punkt zwrotny w zachodnim teatrze wojny secesyjnej.

11 lutego 1862

Bitwa o Fort Donelson

Decydujące zwycięstwo Unii w amerykańskiej wojnie secesyjnej, gdzie generał Ulysses S. Grant zdobył konfederacką twierdzę Fort Donelson, doprowadzając do poddania się około 12 000 żołnierzy Konfederacji i zapewniając Unii kontrolę nad Kentucky i Tennessee.

6 kwietnia 1862

Bitwa pod Shiloh

Kluczowa dwudniowa bitwa wojny secesyjnej stoczona 6-7 kwietnia 1862 roku w pobliżu Pittsburg Landing w Tennessee, zakończona decydującym zwycięstwem Unii i ponad 23 000 ofiarami.

17 września 1862

Bitwa pod Antietam

Bitwa pod Antietam była najkrwawszą jednodniową bitwą w historii amerykańskich sił zbrojnych, w której zginęło ponad 23 000 żołnierzy. To przełomowe starcie wojny secesyjnej pod Sharpsburgiem w stanie Maryland zakończyło pierwszą inwazję Konfederacji pod dowództwem generała Roberta E. Lee na Północ i dało prezydentowi Lincolnowi polityczne wsparcie do wydania Proklamacji Emancypacji.

11 grudnia 1862

Bitwa pod Fredericksburgiem

Jedna z najbardziej druzgocących bitew wojny secesyjnej, stoczona w dniach 11-15 grudnia 1862 roku, podczas której siły Konfederacji pod dowództwem Roberta E. Lee zdecydowanie pokonały siły Unii dowodzone przez Ambrose'a Burnside'a, powodując ogromne straty po stronie Unii podczas wielokrotnych nieudanych szturmów na Marye's Heights.

30 kwietnia 1863

Bitwa pod Chancellorsville

Znacząca bitwa wojny secesyjnej stoczona w dniach 30 kwietnia - 6 maja 1863 roku w hrabstwie Spotsylvania w stanie Wirginia. Konfederacki generał Robert E. Lee odniósł niezwykłe zwycięstwo nad siłami Unii pomimo przewagi liczebnej przeciwnika wynoszącej ponad dwa do jednego, choć zwycięstwo to zostało przyćmione przez stratę Stonewall Jacksona.

18 maja 1863

Bitwa o Vicksburg

47-dniowe oblężenie Vicksburga (18 maja - 4 lipca 1863) było decydującym zwycięstwem Unii w amerykańskiej wojnie secesyjnej. Pod dowództwem generała Ulyssesa S. Granta, siły Unii zdobyły tę konfederacką twierdzę, uzyskując kontrolę nad rzeką Missisipi i skutecznie dzieląc Konfederację na dwie części.

4 lipca 1863

Kapitulacja w Bitwie o Vicksburg

Bitwa o Vicksburg zakończyła się 4 lipca 1863 roku, stanowiąc kluczowe zwycięstwo Unii w amerykańskiej wojnie secesyjnej. Po 47-dniowym oblężeniu, siły Konfederacji poddały się generałowi majorowi Unii Ulyssesowi S. Grantowi, oddając Północy kontrolę nad strategicznie ważną rzeką Missisipi i efektywnie dzieląc Konfederację na dwie części.

4 lipca 1863

Bitwa o Vicksburg

Bitwa o Vicksburg była kluczowym 47-dniowym oblężeniem podczas amerykańskiej wojny secesyjnej, gdzie siły Unii pod dowództwem generała Ulyssesa S. Granta zdobyły konfederacką twierdzę, skutecznie dzieląc Konfederację i przejmując kontrolę nad rzeką Missisipi.

4 lipca 1863

Oblężenie Vicksburga

Oblężenie Vicksburga, 47-dniowa kampania wojskowa prowadzona przez generała Unii Ulyssesa S. Granta, zakończyła się kapitulacją Konfederatów 4 lipca 1863 roku, stanowiąc decydujący punkt zwrotny w amerykańskiej wojnie secesyjnej poprzez zapewnienie Unii kontroli nad rzeką Missisipi.

31 maja 1864

Bitwa pod Cold Harbor

Druzgocąca bitwa wojny secesyjnej toczona od 31 maja do 12 czerwca 1864 roku w pobliżu Mechanicsville w Wirginii, skutkująca ogromnymi stratami Unii podczas Kampanii Lądowej Granta. Bitwa stanowiła znaczący punkt zwrotny, gdy siły Unii poniosły ponad 12 000 ofiar w starciu z konfederackimi pozycjami obronnymi.

9 czerwca 1864

Oblężenie Petersburga

Kluczowa 292-dniowa kampania wojskowa podczas amerykańskiej wojny secesyjnej, podczas której siły Unii pod dowództwem gen. por. Ulyssesa S. Granta oblegały siły Konfederacji pod dowództwem gen. Roberta E. Lee w Petersburgu w stanie Wirginia, co ostatecznie doprowadziło do kapitulacji Konfederacji.

22 lipca 1864

Bitwa o Atlantę

Kluczowa bitwa wojny secesyjnej stoczona 22 lipca 1864 roku, w której siły Unii pod dowództwem generała Shermana pokonały wojska Konfederacji dowodzone przez generała Hooda, prowadząc do zdobycia Atlanty i pomocy w zapewnieniu reelekcji prezydenta Lincolna.

5 sierpnia 1864

Bitwa w Zatoce Mobile

Admirał Unii David Farragut odniósł decydujące zwycięstwo morskie nad siłami Konfederacji w Zatoce Mobile w Alabamie, słynnie rozkazując 'Do diabła z torpedami, cała naprzód!' Bitwa zakończyła się przejęciem przez Unię kontroli nad ostatnim głównym portem Konfederacji na Wybrzeżu Zatoki.

15 listopada 1864

Marsz Shermana do Morza

Niszczycielska kampania militarna o długości 460 kilometrów podczas amerykańskiej wojny secesyjnej, gdzie siły Unii pod dowództwem generała Shermana maszerowały z Atlanty do Savannah, stosując taktykę wojny totalnej wymierzonej zarówno w infrastrukturę wojskową, jak i cywilną.

15 grudnia 1864

Bitwa pod Nashville

Bitwa pod Nashville (15-16 grudnia 1864) była decydującym zwycięstwem Unii podczas wojny secesyjnej. Siły Unii pod dowództwem generała majora George'a H. Thomasa pokonały siły Konfederacji dowodzone przez generała Johna Bella Hooda, skutecznie niszcząc Armię Tennessee Konfederatów.

9 kwietnia 1865

Bitwa pod Appomattox Court House

Bitwa pod Appomattox Court House była ostatnim głównym starciem zbrojnym amerykańskiej wojny secesyjnej, podczas którego konfederacki generał Robert E. Lee poddał swoją Armię Północnej Wirginii generałowi Unii Ulyssesowi S. Grantowi 9 kwietnia 1865 roku, co faktycznie zakończyło wojnę secesyjną.

17 września 1944

Operacja Market Garden

Operacja Market Garden była największą aliancką operacją powietrznodesantową II wojny światowej, rozpoczętą 17 września 1944 roku. Celem operacji było zabezpieczenie strategicznych mostów w Holandii, aby stworzyć drogę do niemieckiego Zagłębia Ruhry.